Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Omnes fines terræ.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Omnes fines terræ.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Omnes fines terræ.
Ant. In manu tua, Dómine, * Omnes fines terræ.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Wszystkie krańce ziemi.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Wszystkie krańce ziemi.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wszystkie krańce ziemi.
Ant. W Twoim ręku, Panie * Wszystkie krańce ziemi.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Rerum Creátor óptime,
Rectórque noster, áspice:
Nos a quiéte nóxia
Mersos sopóre líbera.
Te, sancte Christe, póscimus,
Ignósce culpis ómnibus:
Ad confiténdum súrgimus,
Morásque noctis rúmpimus.
Mentes manúsque tóllimus,
Prophéta sicut nóctibus
Nobis geréndum prǽcipit,
Paulúsque gestis cénsuit.
Vides malum, quod fécimus:
Occúlta nostra pándimus:
Preces geméntes fúndimus,
Dimítte quod peccávimus.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Najlepszy Stwórco rzeczy
I rządco nasz, spojrzyj:
Uwolnij nas pogrążonych w śnie
Od szkodliwej gnuśności.
Ciebie, Chryste święty, prosimy,
Wybacz winy wszelkie,
Gdy do wyznawania wstajemy
I pory nocy przerywamy.
Serca i ręce wznosimy,
Jako Prorok nakazał
Nam czynić wśród nocy,
A Paweł uczynkami zalecił.
Widzisz zło, któreśmy popełnili,
Ukryte nasze winy wyjawiamy,
Wzdychając prośmy wylewamy,
Wybacz, w czemeśmy zgrzeszyli.
Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Avértit Dóminus.
Psalmus 52 [1]
52:1 Dixit insípiens in corde suo: * Non est Deus.
52:2 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in iniquitátibus: * non est qui fáciat bonum.
52:3 Deus de cælo prospéxit super fílios hóminum: * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
52:4 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
52:5 Nonne scient omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam ut cibum panis?
52:6 Deum non invocavérunt: * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
52:6 Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui homínibus placent: * confúsi sunt, quóniam Deus sprevit eos.
52:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. God bringeth back.
Psalm 52 [1]
52:1 Rzekł głupi w sercu swoim: * Nie masz Boga.
52:2 Zepsuli się i obrzydliwymi się stali w nieprawościach: * nie masz, kto by dobrze czynił.
52:3 Bóg z nieba spojrzał na synów człowieczych, * aby oglądać, czy jest znający albo szukający Boga.
52:4 Wszyscy odstąpili, razem stali się nieużytecznymi: * nie masz, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.
52:5 Czy nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, * którzy pożerają lud mój jak strawę chleba?
52:6 Boga nie wzywali, * tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.
52:6 Albowiem Bóg rozsypał kości tych, którzy się ludziom podobają: * pohańbieni są, bo Bóg nimi wzgardził.
52:7 Któż da z Syjonu zbawienie Izraelowi? * Gdy Bóg przywróci pojmanie ludu swego, uraduje się Jakub i rozweseli się Izrael.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 54 [2]
54:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam, et ne despéxeris deprecatiónem meam: * inténde mihi, et exáudi me.
54:3 Contristátus sum in exercitatióne mea: * et conturbátus sum a voce inimíci, et a tribulatióne peccatóris.
54:4 Quóniam declinavérunt in me iniquitátes: * et in ira molésti erant mihi.
54:5 Cor meum conturbátum est in me: * et formído mortis cécidit super me.
54:6 Timor et tremor venérunt super me: * et contexérunt me ténebræ.
54:7 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut colúmbæ, * et volábo, et requiéscam?
54:8 Ecce, elongávi fúgiens: * et mansi in solitúdine.
54:9 Exspectábam eum, qui salvum me fecit * a pusillanimitáte spíritus et tempestáte.
54:10 Præcípita, Dómine, dívide linguas eórum: * quóniam vidi iniquitátem, et contradictiónem in civitáte.
54:11 Die ac nocte circúmdabit eam super muros ejus iníquitas: * et labor in médio ejus, et injustítia.
54:12 Et non defécit de platéis ejus * usúra, et dolus.
54:13 Quóniam si inimícus meus maledixísset mihi, * sustinuíssem útique.
54:13 Et si is, qui óderat me, super me magna locútus fuísset, * abscondíssem me fórsitan ab eo.
54:14 Tu vero, homo unánimis: * dux meus, et notus meus:
54:15 Qui simul mecum dulces capiébas cibos: * in domo Dei ambulávimus cum consénsu.
54:16 Véniat mors super illos: * et descéndant in inférnum vivéntes:
54:16 Quóniam nequítiæ in habitáculis eórum: * in médio eórum.
54:17 Ego autem ad Deum clamávi: * et Dóminus salvábit me.
54:18 Véspere, et mane, et merídie narrábo et annuntiábo: * et exáudiet vocem meam.
54:19 Rédimet in pace ánimam meam ab his, qui appropínquant mihi: * quóniam inter multos erant mecum.
54:20 Exáudiet Deus, et humiliábit illos, * qui est ante sǽcula.
54:20 Non enim est illis commutátio, et non timuérunt Deum: * exténdit manum suam in retribuéndo.
54:21 Contaminavérunt testaméntum ejus, divísi sunt ab ira vultus ejus: * et appropinquávit cor illíus.
54:22 Mollíti sunt sermónes ejus super óleum: * et ipsi sunt jácula.
54:23 Jacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet: * non dabit in ætérnum fluctuatiónem justo.
54:24 Tu vero, Deus, dedúces eos, * in púteum intéritus.
54:24 Viri sánguinum, et dolósi non dimidiábunt dies suos: * ego autem sperábo in te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Avértit Dóminus captivitátem plebis suæ.
|
Psalm 54 [2]
54:2 Wysłuchaj, Boże, modlitwę moją, nie pogardzaj prośbą moją: * wejrzyj na mnie i wysłuchaj mnie.
54:3 Zasmuciłem się w ćwiczeniu moim * i zatrwożyłem się dla głosu nieprzyjaciela, i dla ucisku grzesznika.
54:4 Albowiem zwalili na mnie nieprawości * i w gniewie uciskali mnie.
54:5 Serce moje zatrwożyło się we mnie * i strach śmiertelny przypadł na mnie.
54:6 Bojaźń i drżenie przyszły na mnie, * i okryły mnie ciemności.
54:7 I rzekłem: Kto mi da skrzydła jak gołębicy, * a odlecę i odpocznę?
54:8 Oto oddaliłem się uciekając * i mieszkałem na pustyni.
54:9 Czekałem na tego, który mnie wybawił * od lękliwości ducha i od nawałności.
54:10 Strąć ich, Panie, rozdziel ich języki, * bo widziałem nieprawość i spór w mieście.
54:11 We dnie i w nocy otoczy je po murach jego nieprawość, * a cierpienie wpośród niego i niesprawiedliwość.
54:12 I nie ustała na ulicach jego * lichwa i zdrada.
54:13 Bo gdyby mi był złorzeczył nieprzyjaciel mój, * byłbym to przeniósł.
54:13 I gdyby był, który mnie nienawidzi, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówił, * ukryłbym się przed nim.
54:14 Ale ty, człowiecze jednomyślny, * wodzu mój i znajomy mój:
54:15 Który razem ze mną jadałeś pokarmy, * do domu Bożego chodziliśmy w zgodzie.
54:16 Niechaj śmierć przyjdzie na nich * i niech żywcem zstąpią do otchłani:
54:16 Bo nikczemności w mieszkaniach ich, * w pośrodku nich.
54:17 Ja zaś do Boga wołałem, * i Pan wybawi mnie.
54:18 Wieczór i rano i w południe będę opowiadał i wysławiał, * i wysłucha głos mój.
54:19 Odkupi w pokoju duszę moją od tych, którzy mi się sprzeciwiają, * albowiem w wielkiej liczbie byli koło mnie.
54:20 Wysłucha Bóg, i poniży ich, * On który jest przed wiekami.
54:20 Bo nie masz u nich odmiany i nie bali się Boga: * wyciągnął rękę swoją ku odpłacie.
54:21 Zgwałcili przymierze Jego, rozproszeni są od gniewu oblicza Jego: * i zbliżyło się serce Jego.
54:22 Miększe są od oliwy słowa ich, * lecz są one strzałami.
54:23 Przerzuć na Pana troskę twoją, a On Cię podtrzyma, * nie dopuści na wieki zachwiać się sprawiedliwemu.
54:24 Ale Ty, Boże, zawiedziesz ich * do dołu zatracenia.
54:24 Mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich: * lecz ja nadzieję będę miał w Tobie, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. God bringeth back the captivity of His people.
|
Ant. Quóniam.
Psalmus 55 [3]
55:2 Miserére mei, Deus, quóniam conculcávit me homo: * tota die impúgnans tribulávit me.
55:3 Conculcavérunt me inimíci mei tota die: * quóniam multi bellántes advérsum me.
55:4 Ab altitúdine diéi timébo: * ego vero in te sperábo.
55:5 In Deo laudábo sermónes meos, in Deo sperávi: * non timébo quid fáciat mihi caro.
55:6 Tota die verba mea exsecrabántur: * advérsum me omnes cogitatiónes eórum in malum.
55:7 Inhabitábunt et abscóndent: * ipsi calcáneum meum observábunt.
55:8 Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo salvos fácies illos: * in ira pópulos confrínges.
55:9 Deus, vitam meam annuntiávi tibi: * posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
55:9 Sicut et in promissióne tua: * tunc converténtur inimíci mei retrórsum:
55:10 In quacúmque die invocávero te: * ecce, cognóvi, quóniam Deus meus es.
55:11 In Deo laudábo verbum, in Dómino laudábo sermónem: * in Deo sperávi, non timébo quid fáciat mihi homo.
55:12 In me sunt, Deus, vota tua, * quæ reddam, laudatiónes tibi.
55:13 Quóniam eripuísti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu: * ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. For my soul.
Psalm 55 [3]
55:2 Zmiłuj się nade mną, Boże, bo podeptał mnie człowiek, * przez cały dzień najeżdżając utrapił mię.
55:3 Deptali mię nieprzyjaciele moi cały dzień, * albowiem wielu jest walczących przeciwko mnie.
55:4 Wysokości dnia ulęknę się, * lecz ja w Tobie nadzieję mieć będę.
55:5 W Bogu wysławiać będę mowy moje, w Bogu nadzieję miałem, * nie będę się bał tego, co może uczynić mi ciało.
55:6 Cały dzień słowami moimi brzydzili się, * przeciwko mnie wszystkie myśli ich ku złemu.
55:7 Osiądą i ukryją się, * kroki moje śledzić będą.
55:8 Jakby czyhali na duszę moją, za nic w świecie nie zbawisz ich: * w gniewie narody pokruszysz.
55:9 Boże, żywot mój objawiłem Tobie, * położyłeś łzy moje przed obliczem Twoim.
55:9 Jak i obiecałeś: * wtedy obrócą się w tył nieprzyjaciele moi.
55:10 W którykolwiek dzień będę Cię wzywał: * oto poznałem, że Bogiem moim jesteś.
55:11 W Bogu będę chwalił słowo, w Panu będę chwalił mowę: * miałem nadzieję w Bogu, nie będę się lękał tego, co mi może uczynić człowiek.
55:12 Tobie, Boże, winienem śluby, * dziękczynienie, które oddam Tobie.
55:13 Albowiem wyrwałeś duszę moją od śmierci, a nogi moje od upadku, * abym się podobał przed Bogiem w światłości żyjących.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 56 [4]
56:2 Miserére mei, Deus, miserére mei: * quóniam in te confídit ánima mea.
56:2 Et in umbra alárum tuárum sperábo, * donec tránseat iníquitas.
56:3 Clamábo ad Deum altíssimum: * Deum qui benefécit mihi.
56:4 Misit de cælo, et liberávit me: * dedit in oppróbrium conculcántes me.
56:4 Misit Deus misericórdiam suam, et veritátem suam, * et erípuit ánimam meam de médio catulórum leónum: dormívi conturbátus.
56:5 Fílii hóminum dentes eórum arma et sagíttæ: * et lingua eórum gládius acútus.
56:6 Exaltáre super cælos, Deus, * et in omnem terram glória tua.
56:7 Láqueum paravérunt pédibus meis: * et incurvavérunt ánimam meam.
56:7 Fodérunt ante fáciem meam fóveam: * et incidérunt in eam.
56:8 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psalmum dicam.
56:9 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
56:10 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psalmum dicam tibi in géntibus:
56:11 Quóniam magnificáta est usque ad cælos misericórdia tua, * et usque ad nubes véritas tua.
56:12 Exaltáre super cælos, Deus: * et super omnem terram glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quóniam in te confídit ánima mea.
|
Psalm 56 [4]
56:2 Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, * albowiem w Tobie ufa dusza moja.
56:2 I w cieniu skrzydeł Twoich nadzieję mieć będę, * aż przeminie nieprawość.
56:3 Będę wołał do Boga najwyższego, * Boga, który mi dobrze uczynił.
56:4 Posłał z nieba i wybawił mię, * wydał na pohańbienie tych, co mnie deptali.
56:4 Zesłał Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swoją, * i wyrwał duszę moją spośród szczeniąt lwich: spałem strwożony.
56:5 Synowie ludzcy, zęby ich to oręże i strzały, * a ich język miecz ostry.
56:6 Wznieś się nad niebiosa, Boże, * i po wszystkiej ziemi niech brzmi chwała Twoja.
56:7 Zastawili sidła na nogi moje * i ugięli duszę moją.
56:7 Wykopali dół przed obliczem moim, * i wpadli weń.
56:8 Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje, * będę śpiewał i grał.
56:9 Powstań, chwało moja, powstań, harfo i cytro: * wstanę o świtaniu.
56:10 Będę Cię wysławiał między ludem, Panie, * i będę Ci grał między narodami:
56:11 Albowiem wywyższone jest aż do niebios miłosierdzie Twoje, * i aż pod obłoki prawda Twoja.
56:12 Podnieś się nad niebiosa, Boże, * a po wszystkiej ziemi niech brzmi chwała Twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. For my soul trusteth in Thee.
|
Ant. Juste judicáte.
Psalmus 57 [5]
57:2 Si vere útique justítiam loquímini: * recta judicáte, fílii hóminum.
57:3 Étenim in corde iniquitátes operámini: * in terra injustítias manus vestræ concínnant.
57:4 Alienáti sunt peccatóres a vulva, erravérunt ab útero: * locúti sunt falsa.
57:5 Furor illis secúndum similitúdinem serpéntis: * sicut áspidis surdæ, et obturántis aures suas,
57:6 Quæ non exáudiet vocem incantántium: * et venéfici incantántis sapiénter.
57:7 Deus cónteret dentes eórum in ore ipsórum: * molas leónum confrínget Dóminus.
57:8 Ad níhilum devénient tamquam aqua decúrrens: * inténdit arcum suum donec infirméntur.
57:9 Sicut cera, quæ fluit, auferéntur: * supercécidit ignis, et non vidérunt solem.
57:10 Priúsquam intellégerent spinæ vestræ rhamnum: * sicut vivéntes, sic in ira absórbet eos.
57:11 Lætábitur justus cum víderit vindíctam: * manus suas lavábit in sánguine peccatóris.
57:12 Et dicet homo: Si útique est fructus justo: * útique est Deus júdicans eos in terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Judge uprightly.
Psalm 57 [5]
57:2 Jeśli po prawdzie sprawiedliwość głosicie, * sądźcież sprawiedliwie, synowie człowieczy.
57:3 Albowiem w sercu popełniacie nieprawości, * na ziemi ręce wasze układają niesprawiedliwości.
57:4 Odstępcami są grzesznicy od łona, pobłądzili od żywota, * mówili kłamstwo.
57:5 Jad mają na podobieństwo węża, * jak żmija głucha i stulająca uszy swoje:
57:6 Która nie posłucha głosu zaklinaczów, * i czarownika zaklinającego mądrze.
57:7 Bóg pokruszy zęby ich w ustach ich, * zęby trzonowe lwów połamie Pan.
57:8 Wniwecz się obrócą, jak woda spływająca, * naciągnął łuk swój, póki nie zemdleją.
57:9 Jak wosk który się rozpływa, zniesieni będą, * spadł z góry ogień, i nie ujrzeli słońca.
57:10 Pierwej, niźli ciernie wasze poczuły tarń, * jako żywych pochłonie ich w gniewie.
57:11 Będzie się weselił sprawiedliwy, kiedy ujrzy pomstę, * ręce swe umyje we krwi grzesznika.
57:12 I rzecze człowiek: Zaprawdę, jest pożytek dla sprawiedliwego: * zaprawdę jest Bóg, który sądzi na ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 58 [6]
58:2 Éripe me de inimícis meis, Deus meus: * et ab insurgéntibus in me líbera me.
58:3 Éripe me de operántibus iniquitátem: * et de viris sánguinum salva me.
58:4 Quia ecce cepérunt ánimam meam: * irruérunt in me fortes.
58:5 Neque iníquitas mea, neque peccátum meum, Dómine: * sine iniquitáte cucúrri, et diréxi.
58:6 Exsúrge in occúrsum meum, et vide: * et tu, Dómine, Deus virtútum, Deus Israël,
58:6 Inténde ad visitándas omnes gentes: * non misereáris ómnibus, qui operántur iniquitátem.
58:7 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem.
58:8 Ecce, loquéntur in ore suo, et gládius in lábiis eórum: * quóniam quis audívit?
58:9 Et tu, Dómine, deridébis eos: * ad níhilum dedúces omnes gentes.
58:10 Fortitúdinem meam ad te custódiam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia ejus prævéniet me.
58:12 Deus osténdet mihi super inimícos meos, ne occídas eos: * nequándo obliviscántur pópuli mei.
58:12 Dispérge illos in virtúte tua: * et depóne eos, protéctor meus, Dómine:
58:13 Delíctum oris eórum, sermónem labiórum ipsórum: * et comprehendántur in supérbia sua.
58:13 Et de exsecratióne et mendácio annuntiabúntur in consummatióne: * in ira consummatiónis, et non erunt.
58:14 Et scient quia Deus dominábitur Jacob: * et fínium terræ.
58:15 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem.
58:16 Ipsi dispergéntur ad manducándum: * si vero non fúerint saturáti, et murmurábunt.
58:17 Ego autem cantábo fortitúdinem tuam: * et exsultábo mane misericórdiam tuam.
58:17 Quia factus es suscéptor meus, * et refúgium meum, in die tribulatiónis meæ.
58:18 Adjútor meus, tibi psallam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia mea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Juste judicáte fílii hóminum.
|
Psalm 58 [6]
58:2 Wyzwól mię od nieprzyjaciół moich Boże mój, * i od powstających przeciwko mnie wybaw mię.
58:3 Wyrwij mię od tych, którzy czynią nieprawość, * i od mężów krwawych wybaw mię.
58:4 Bo oto ułowili duszę moją, * rzucili się na mnie potężni.
58:5 Ani nieprawości, ani grzechu nie ma przy mnie, Panie: * bez nieprawości biegłem i prosto postępowałem.
58:6 Powstań na me spotkanie, i zobacz: * a Ty, Panie, Boże zastępów, Boże Izraela:
58:6 Udaj się by nawiedzić wszystkie narody, * nie miej litości nad wszystkimi, którzy czynią nieprawość.
58:7 Wrócą się wieczorem i głodem będą przymierać jak psy, * i będą krążyć dokoła miasta.
58:8 Oto będą mówić ustami swymi, a miecz w ustach ich: * a któż słyszał?
58:9 A Ty, Panie, wyśmiejesz ich, * wniwecz obrócisz wszystkie narody.
58:10 Moc moją przy Tobie zachowam, bo Bóg jest moim obrońcą: * Bóg mój, miłosierdzie Jego uprzedzi mię.
58:12 Bóg da mi spoglądać na nieprzyjaciół moich, nie zabijaj ich, * by snadź nie zapomniał lud mój.
58:12 Rozprosz ich mocą Twoją * i strać ich, obrońco mój, Panie.
58:13 Za grzechy ust ich, za mowy warg ich * niech będą pojmani w hardości swojej.
58:13 A za złorzeczenia i kłamstwa będzie o nich ogłoszone na zatracenie: * w gniewie zatracenia, i nie będzie ich.
58:14 I poznają, iż Bóg będzie panował nad Jakubem * i aż do krańców ziemi.
58:15 Wrócą się wieczorem i głodem będą przymierać jak psy, * i będą krążyć dokoła miasta.
58:16 Rozbiegną się za jedzeniem, * a jeśli się nie najedzą, będą mruczeć.
58:17 Ale ja będę opiewał moc Twoją * i będę z radością wychwalał rano miłosierdzie Twoje.
58:17 Boś się stał obrońcą moim * i ucieczką moją w dzień utrapienia mego.
58:18 Pomocniku mój, Tobie będę śpiewał, ponieważ Boże jesteś obrońcą moim: * Bogiem moim, miłosierdziem moim.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Judge uprightly O ye sons of men.
|
Ant. Da nobis.
Psalmus 59 [7]
59:3 Deus, repulísti nos, et destruxísti nos: * irátus es, et misértus es nobis.
59:4 Commovísti terram, et conturbásti eam: * sana contritiónes ejus, quia commóta est.
59:5 Ostendísti pópulo tuo dura: * potásti nos vino compunctiónis.
59:6 Dedísti metuéntibus te significatiónem: * ut fúgiant a fácie arcus:
59:7 Ut liberéntur dilécti tui: * salvum fac déxtera tua, et exáudi me.
59:8 Deus locútus est in sancto suo: * lætábor, et partíbor Síchimam: et convállem tabernaculórum metíbor.
59:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim fortitúdo cápitis mei.
59:9 Juda rex meus: * Moab olla spei meæ.
59:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ súbditi sunt.
59:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
59:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos? * et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris?
59:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
59:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet tribulántes nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Give us.
Psalm 59 [7]
59:3 Boże, odrzuciłeś nas i zniszczyłeś nas, * rozgniewałeś się i zmiłowałeś się nad nami.
59:4 Wzruszyłeś ziemię i wstrząsnąłeś nią, * ulecz szczerby jej, bo się zachwiała.
59:5 Dałeś doświadczyć ludowi Twemu ciężkich rzeczy, * napoiłeś nas winem żałości.
59:6 Dałeś znak bojącym się Ciebie, * aby uciekli od oblicza łuku:
59:7 Aby byli wybawieni umiłowani twoi: * wybaw prawicą Twoją i wysłuchaj mnie.
59:8 Bóg mówił w świątyni swojej: * Rozweselę się i podzielę Sychem i dolinę namiotów rozmierzę.
59:9 Mój jest Galaad i mój Manasses, * a Efraim mocą głowy mojej.
59:9 Juda królem moim: * Moab garncem nadziei mojej.
59:10 Na Idumeę wyciągnę but mój, * mnie cudzoziemcy są poddani.
59:11 Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? * Kto mię doprowadzi aż do Idumei?
59:12 Czy nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił * i nie wynijdziesz, Boże, z wojskami naszymi?
59:13 Daj nam ratunek w utrapieniu, * bo omylny ratunek człowieczy.
59:14 Z Bogiem pokażemy siłę, * i On wniwecz obróci trapiących nas.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 60 [8]
60:2 Exáudi, Deus, deprecatiónem meam: * inténde oratióni meæ.
60:3 A fínibus terræ ad te clamávi: * dum anxiarétur cor meum, in petra exaltásti me.
60:4 Deduxísti me, quia factus es spes mea: * turris fortitúdinis a fácie inimíci.
60:5 Inhabitábo in tabernáculo tuo in sǽcula: * prótegar in velaménto alárum tuárum.
60:6 Quóniam tu, Deus meus, exaudísti oratiónem meam: * dedísti hereditátem timéntibus nomen tuum.
60:7 Dies super dies regis adícies: * annos ejus usque in diem generatiónis et generatiónis.
60:8 Pérmanet in ætérnum in conspéctu Dei: * misericórdiam et veritátem ejus quis requíret?
60:9 Sic psalmum dicam nómini tuo in sǽculum sǽculi: * ut reddam vota mea de die in diem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Da nobis Dómine auxílium de tribulatióne.
|
Psalm 60 [8]
60:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moją: * wejrzyj na modlitwę moją.
60:3 Od krańców ziemi wołałem do Ciebie, * gdy było zatrwożone serce moje, na skałę podniosłeś mię.
60:4 Prowadziłeś mię, boś się stał nadzieją moją: * wieżą mocną przeciw nieprzyjacielowi.
60:5 Będę mieszkał w przybytku Twoim na wieki, * ochroniony będę pod zasłoną skrzydeł Twoich.
60:6 Bo Ty, Boże mój, wysłuchałeś modlitwę moją, * dałeś dziedzictwo bojącym się imienia Twego.
60:7 Dni do dni królewskich przyczynisz, * lata jego z pokolenia na pokolenie.
60:8 Mieszka na wieki przed obliczem Bożym, * miłosierdzie i prawdę jego kto wybada?
60:9 Tak będę psalm śpiewał imieniu Twemu na wieki wieków, * abym oddawał śluby moje od dnia do dnia.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Give us help from trouble, O Lord.
|
Ant. Nonne Deo. ‡
Psalmus 61 [9]
61:2 Nonne Deo ‡ subjécta erit ánima mea? * ab ipso enim salutáre meum.
61:3 Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus: * suscéptor meus, non movébor ámplius.
61:4 Quoúsque irrúitis in hóminem? * interfícitis univérsi vos: tamquam paríeti inclináto et macériæ depúlsæ?
61:5 Verúmtamen prétium meum cogitavérunt repéllere, cucúrri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant.
61:6 Verúmtamen Deo subjécta esto, ánima mea: * quóniam ab ipso patiéntia mea.
61:7 Quia ipse Deus meus, et salvátor meus: * adjútor meus, non emigrábo.
61:8 In Deo salutáre meum, et glória mea: * Deus auxílii mei, et spes mea in Deo est.
61:9 Speráte in eo omnis congregátio pópuli, effúndite coram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in ætérnum.
61:10 Verúmtamen vani fílii hóminum, mendáces fílii hóminum in statéris: * ut decípiant ipsi de vanitáte in idípsum.
61:11 Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: * divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.
61:12 Semel locútus est Deus, duo hæc audívi, quia potéstas Dei est, et tibi, Dómine, misericórdia: * quia tu reddes unicuíque juxta ópera sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Doth not my soul.
Psalm 61 [9]
61:2 Czyż Bogu nie będzie poddana dusza moja? * Bo od Niego zbawienie moje.
61:3 Bo On sam Bóg mój i zbawiciel mój, * On obrońca mój, nie zachwieję się więcej.
61:4 Dokądże będziecie nacierać na człowieka? * Chcecie zabić wy wszyscy, jakby na ścianę pochyloną i płot wywrócony?
61:5 Zaprawdę godności mojej zamyślali mnie pozbawić, biegałem z pragnieniem: * usty swymi błogosławili, a sercem swym złorzeczyli.
61:6 Tymczasem, bądź poddana Bogu, duszo moja, * bo od Niego cierpliwość moja.
61:7 Bo On Bóg mój i zbawiciel mój, * On pomocnik mój, nie będę uciekał.
61:8 W Bogu zbawienie moje i chwała moja: * Bóg pomocy mojej, i nadzieja moja jest w Bogu.
61:9 Miejcie nadzieję w Nim, całe zgromadzenie ludu, wylewajcie przed Nim serca wasze: * Bóg pomocnikiem naszym na wieki.
61:10 Doprawdy marni są synowie człowieczy, oszukańczy synowie ludzcy na wadze: * zwodzą w próżności swojej razem.
61:11 Nie miejcie nadziei w nieprawości i drapiestwa nie pożądajcie: * jeśli wam przybędzie majętności, nie przykładajcież serca.
61:12 Raz rzekł Bóg, te dwie rzeczy słyszałem: iż moc jest u Boga i u Ciebie miłosierdzie, Panie, * bo Ty oddasz każdemu według uczynków jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 63 [10]
63:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor: * a timóre inimíci éripe ánimam meam.
63:3 Protexísti me a convéntu malignántium: * a multitúdine operántium iniquitátem.
63:4 Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
63:6 Súbito sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam.
63:6 Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos?
63:7 Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutántes scrutínio.
63:7 Accédet homo ad cor altum: * et exaltábitur Deus.
63:8 Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum: * et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum.
63:9 Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo.
63:10 Et annuntiavérunt ópera Dei, * et facta ejus intellexérunt.
63:11 Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo, * et laudabúntur omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Nonne Deo subjécta erit ánima mea.
|
Psalm 63 [10]
63:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moją, gdy się modlę: * od strachu przed nieprzyjacielem wybaw duszę moją.
63:3 Obroniłeś mię od zgrai przewrotnych, * od mnóstwa czyniących nieprawość.
63:4 Bo zaostrzyli jak miecz języki swoje, * naciągnęli łuk, rzecz gorzką, aby w skrytości strzelać na niewinnego.
63:6 Znienacka nań strzelać będą, a nie będą się bać: * utwierdzili się w zamiarze złym.
63:6 Namawiali się, żeby ukryć sidła, * mówili: Któż je obaczy?
63:7 Wymyślili nieprawość, * umęczyli się głębokim szukaniem.
63:7 Przystąpi człowiek do serca głębokiego, * a Bóg wywyższony będzie.
63:8 Strzałami maluczkich stały się ich razy, * i osłabły przeciwko nim ich języki.
63:9 Strwożyli się wszyscy, którzy ich widzieli, * i uląkł się wszelki człowiek.
63:10 I opowiadali sprawy Boże, * i uczynki Jego zrozumieli.
63:11 Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu i będzie w Nim miał nadzieję: * i będą chwaleni wszyscy prawego serca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Doth not my soul wait upon God?
|
Ant. Benedícite.
Psalmus 65 [11]
65:1 Jubiláte Deo, omnis terra, psalmum dícite nómini ejus: * date glóriam laudi ejus.
65:3 Dícite Deo: Quam terribília sunt ópera tua, Dómine! * in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui.
65:4 Omnis terra adóret te, et psallat tibi: * psalmum dicat nómini tuo.
65:5 Veníte, et vidéte ópera Dei: * terríbilis in consíliis super fílios hóminum.
65:6 Qui convértit mare in áridam, in flúmine pertransíbunt pede: * ibi lætábimur in ipso.
65:7 Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, óculi ejus super gentes respíciunt: * qui exásperant non exalténtur in semetípsis.
65:8 Benedícite, gentes, Deum nostrum: * et audítam fácite vocem laudis ejus,
65:9 Qui pósuit ánimam meam ad vitam: * et non dedit in commotiónem pedes meos.
65:10 Quóniam probásti nos, Deus: * igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
65:11 Induxísti nos in láqueum, posuísti tribulatiónes in dorso nostro: * imposuísti hómines super cápita nostra.
65:12 Transívimus per ignem et aquam: * et eduxísti nos in refrigérium.
65:13 Introíbo in domum tuam in holocáustis: * reddam tibi vota mea, quæ distinxérunt lábia mea.
65:14 Et locútum est os meum, * in tribulatióne mea.
65:15 Holocáusta medulláta ófferam tibi cum incénso aríetum: * ófferam tibi boves cum hircis.
65:16 Veníte, audíte, et narrábo, omnes, qui timétis Deum: * quanta fecit ánimæ meæ.
65:17 Ad ipsum ore meo clamávi, * et exaltávi sub lingua mea.
65:18 Iniquitátem si aspéxi in corde meo, * non exáudiet Dóminus.
65:19 Proptérea exaudívit Deus, * et atténdit voci deprecatiónis meæ.
65:20 Benedíctus Deus, * qui non amóvit oratiónem meam, et misericórdiam suam a me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. O bless our God.
Psalm 65 [11]
65:1 Wykrzykujcie Bogu, wszystkie ziemie, psalm śpiewajcie imieniu Jego: * dajcie cześć chwale Jego.
65:3 Mówcie Bogu: Jakże straszne są dzieła Twoje, Panie. * Dla wielkości mocy Twojej będą kłamać przed Tobą nieprzyjaciele Twoi.
65:4 Wszystka ziemia niech Ci się kłania i niech Ci śpiewa, * niech psalm śpiewa imieniu Twemu.
65:5 Chodźcie, a oglądajcie dzieła Boże, * straszny jest w planach nad synami człowieczymi.
65:6 On obrócił morze w suchą ziemię, przez rzekę przejdą nogą: * tam się będziemy weselili w Nim.
65:7 On panuje w mocy swej na wieki, oczy Jego na narody patrzą: * którzy Go drażnią, niech się sami w sobie nie wynoszą.
65:8 Błogosławcie, narody, Boga naszego * i dajcie słyszeć głos chwały Jego.
65:9 On włożył życie w duszę moją * i nie dał się zachwiać nogom moim.
65:10 Albowiem doświadczyłeś nas, Boże: * wypławiłeś nas ogniem, jak pławią srebro.
65:11 Zawiodłeś nas w sidło, nakładłeś utrapień na grzbiety nasze, * wsadziłeś ludzi na głowy nasze.
65:12 Przeszliśmy przez ogień i przez wodę, * ale przywiodłeś nas do ochłody.
65:13 Wejdę do domu Twego z całopaleniem, * oddam Ci śluby moje, które wyraziły wargi moje.
65:14 I wymówiły usta moje * w ucisku moim.
65:15 Całopalenia tłuste ofiaruję Tobie z kadzeniem baranów, * ofiaruję Ci woły z kozłami.
65:16 Chodźcie, słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie, * a opowiem, jak wielkie rzeczy uczynił duszy mojej.
65:17 Do Niego ustami moimi wołałem * i wysławiałem językiem moim.
65:18 Jeślibym patrzał na nieprawość w sercu moim, * nie wysłuchałby Pan.
65:19 Przeto wysłuchał Bóg * i baczył na głos modlitwy mojej.
65:20 Błogosławiony Bóg, * który nie odrzucił modlitwy mojej i miłosierdzia swego ode mnie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 67 [12]
67:2 Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus, * et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
67:3 Sicut déficit fumus, defíciant: * sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
67:4 Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: * et delecténtur in lætítia.
67:5 Cantáte Deo, psalmum dícite nómini ejus: * iter fácite ei, qui ascéndit super occásum: (fit reverentia) Dóminus nomen illi.
67:5 Exsultáte in conspéctu ejus: * turbabúntur a fácie ejus, patris orphanórum et júdicis viduárum.
67:6 Deus in loco sancto suo: * Deus, qui inhabitáre facit uníus moris in domo:
67:7 Qui edúcit vinctos in fortitúdine, * simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlcris.
67:8 Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, * cum pertransíres in desérto:
67:9 Terra mota est, étenim cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, * a fácie Dei Israël.
67:10 Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hereditáti tuæ: * et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
67:11 Animália tua habitábunt in ea: * parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
67:12 Dóminus dabit verbum evangelizántibus, * virtúte multa.
67:13 Rex virtútum dilécti dilécti: * et speciéi domus divídere spólia.
67:14 Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, * et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
67:15 Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon: * mons Dei, mons pinguis.
67:16 Mons coagulátus, mons pinguis: * ut quid suspicámini montes coagulátos?
67:17 Mons, in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo: * étenim Dóminus habitábit in finem.
67:18 Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium: * Dóminus in eis in Sina in sancto.
67:19 Ascendísti in altum, cepísti captivitátem: * accepísti dona in homínibus.
67:19 Étenim non credéntes, * inhabitáre Dóminum Deum.
67:20 Benedíctus Dóminus die quotídie: * prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
67:21 Deus noster, Deus salvos faciéndi: * et Dómini Dómini éxitus mortis.
67:22 Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum: * vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
67:23 Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, * convértam in profúndum maris:
67:24 Ut intingátur pes tuus in sánguine: * lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
67:25 Vidérunt ingréssus tuos, Deus: * ingréssus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
67:26 Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus: * in médio juvenculárum tympanistriárum.
67:27 In ecclésiis benedícite Deo Dómino, * de fóntibus Israël.
67:28 Ibi Bénjamin adolescéntulus: * in mentis excéssu.
67:28 Príncipes Juda, duces eórum: * príncipes Zábulon, príncipes Néphtali.
67:29 Manda, Deus, virtúti tuæ: * confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
67:30 A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera.
67:31 Íncrepa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum: * ut exclúdant eos, qui probáti sunt argénto.
67:32 Díssipa gentes, quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægýpto: * Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
67:33 Regna terræ, cantáte Deo: * psállite Dómino.
67:34 Psállite Deo, qui ascéndit super cælum cæli, * ad Oriéntem.
67:35 Ecce dabit voci suæ vocem virtútis, date glóriam Deo super Israël, * magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus.
67:36 Mirábilis Deus in sanctis suis, Deus Israël ipse dabit virtútem, et fortitúdinem plebi suæ, * benedíctus Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Benedícite gentes Deum nóstrum.
|
Psalm 67 [12]
67:2 Bóg powstaje i rozpraszają się nieprzyjaciele Jego, * i uciekają, którzy Go nienawidzą, od oblicza Jego.
67:3 Jak ustaje dym, tak ustają, * jak się wosk rozpływa od ognia, tak giną grzesznicy od oblicza Bożego.
67:4 A sprawiedliwi ucztują i weselą się przed oczyma Bożymi: * i rozkoszują się w radości.
67:5 Śpiewajcie Bogu, psalm śpiewajcie imieniu Jego, * czyńcie drogę Temu, który wstępuje na zachód: (pochylić głowę) Pan imię Jego.
67:5 Radujcie się przed obliczem Jego: * zatrwożą się od oblicza Jego, ojca sierot i sędziego wdów.
67:6 Boga na miejscu swym świętym: * Bóg, który osadza samotnych w domu:
67:7 Który wywodzi więźniów w mocy, * także i drażniących, którzy mieszkają w grobach.
67:8 Boże, gdy wychodziłeś przed ludem Twym, * gdy ciągnąłeś przez pustynię:
67:9 Ziemia się trzęsła, niebiosa też kropiły przed obliczem Boga Synaju, * przed obliczem Boga Izraela.
67:10 Deszcz obfity wydzielisz, Boże, dziedzictwu Twojemu: * i omdlewało, a Tyś je orzeźwiał.
67:11 Zwierzęta Twoje będą mieszkały w nim: * nagotowałeś w dobroci Twej ubogiemu, Boże.
67:12 Pan da słowo zwiastującym nowinę, * mocą wielką.
67:13 Król zastępów umiłowanego, umiłowanego * i ozdobą domu [ma] rozdzielać łupy.
67:14 Choćbyście spali w pośrodku działów, pióra gołębicy posrebrzone: * a tył grzbietu żółci się jak złoto.
67:15 Gdy Niebieski rozprasza tam królów, będą wybieleni jak śnieg na Selmonie: * góra Boża jest górą tłustą.
67:16 Góra obfita, góra tłusta: * co się przypatrujecie górom zsiadłym?
67:17 To góra, na której się Bogu podoba mieszkać, * albowiem Pan będzie mieszkał na wieki.
67:18 Wozów Bożych wiele dziesiątków tysięcy, tysiące weselących się: * Pan między nimi na Synaju, w świątyni.
67:19 Wstąpiłeś na wysokość, pojmałeś pojmanych: * nabrałeś darów między ludźmi.
67:19 Też i niewierzących, * aby Pan Bóg mieszkał.
67:20 Błogosławiony Pan na każdy dzień: * szczęśliwą uczyni nam drogę Bóg zbawienia naszego.
67:21 Bóg nasz Bogiem zbawiającym, * i u Pana, u Pana jest wyjście ze śmierci.
67:22 Wszakże Bóg potłucze głowy nieprzyjaciół swoich, * czub owłosiony chodzących w występkach swoich.
67:23 Rzekł Pan: Przywrócę z Baszanu, * przywrócę w głębokość morską:
67:24 Aby się umoczyła noga twoja we krwi * i język psów twoich w niej, z nieprzyjaciół.
67:25 Widzieli pochód Twój, Boże, * pochód Boga mego, króla mojego, który jest w świątyni.
67:26 Na przedzie szli książęta wraz ze śpiewakami, * w pośrodku młodziutkich bębniczek.
67:27 W zebraniach błogosławcie Boga, Pana * ze źródeł izraelskich.
67:28 Tam, jest Beniamin młodziutki, * w zachwyceniu myśli.
67:28 Książęta Judy, wodzowie ich, * książęta Zabulonu, książęta Neftalego.
67:29 Rozkaż, Boże, mocy Twojej: * umocnij to, Boże, coś w nas sprawił.
67:30 Z kościoła Twego w Jeruzalem, * Tobie królowie ofiarują dary.
67:31 Pogrom zwierzę trzcin, zgromadzenie byków wśród krów narodów, * aby wypchnęli tych, którzy są wypróbowani jak srebro.
67:32 Rozprosz narody, które wojen chcą: przyjdą posłowie z Egiptu: * Etiopia spiesznie wyciągnie swe ręce do Boga.
67:33 Królestwa ziemi, śpiewajcie Bogu, * grajcie Panu.
67:34 Grajcie Bogu, który wstąpił na niebo niebios, * na wschód słońca.
67:35 Oto podnosi głos swój, głos mocy, dajcie chwałę Bogu nad Izraelem, * wielmożność Jego i moc Jego w obłokach.
67:36 Dziwny jest Bóg w świętych swoich, Bóg izraelski, Ten da moc i siłę ludowi swemu, * niech będzie Bóg błogosławiony.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. O bless our God ye people.
|
℣. Deus, vitam meam annuntiávi tibi.
℟. Posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
|
℣. God, I have declared my life unto Thee.
℟. Thou hast put my tears in Thy sight.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 1
De libro Génesis
Gen 3:1-7
1 Sed et serpens erat callídior cunctis animántibus terræ quæ fécerat Dóminus Deus. Qui dixit ad mulíerem: Cur præcépit vobis Deus ut non comederétis de omni ligno paradísi?
2 Cui respóndit múlier: De fructu lignórum, quæ sunt in paradíso, véscimur:
3 De fructu vero ligni quod est in médio paradísi, præcépit nobis Deus ne comederémus, et ne tangerémus illud, ne forte moriámur.
4 Dixit autem serpens ad mulíerem: Nequáquam morte moriémini.
5 Scit enim Deus quod in quocúmque die comedéritis ex eo, aperiéntur óculi vestri, et éritis sicut dii, sciéntes bonum et malum.
6 Vidit ígitur múlier quod bonum esset lignum ad vescéndum, et pulchrum óculis, aspectúque delectábile: et tulit de fructu illíus, et comédit: dedítque viro suo, qui comédit.
7 Et apérti sunt óculi ambórum;
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Plantáverat autem Dóminus Deus paradísum voluptátis a princípio:
* In quo pósuit hóminem, quem formáverat.
℣. Produxítque Dóminus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescéndum suáve; lignum étiam vitæ in médio paradísi.
℟. In quo pósuit hóminem, quem formáverat.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 1
Z Księgi Rodzaju
Rdz 3:1-7
1 Ale i Wąż był chytrszy nad inne wszystkie zwierzęta ziemne, które był Pan Bóg stworzył. Który rzekł do niewiasty: Czemu wam Bóg przykazał, żebyście nie jedli z każdego drzewa rajskiego?
2 Któremu odpowiedziała niewiasta: Z owocu drzew, które są w raju, pożywamy:
3 Ale z owocu drzewa, które jest w pośród raju, rozkazał nam Bóg, abyśmy nie jedli, i nie dotykali się go, byśmy snadź nie pomarli.
4 I rzekł wąż do niewiasty: żadną miarą nie umrzecie śmiercią.
5 Bo wie Bóg, iż któregokolwiek dnia będziecie jeść z niego, otworzą się oczy wasze: i będziecie jako bogowie, wiedząc dobre i złe.
6 Ujrzała tedy niewiasta, że dobre było drzewo ku jedzeniu i piękne oczom, i na wejrzeniu rozkoszne: i wzięła z owocu jego, i jadła, i dała mężowi swemu, który jadł.
7 I otworzyły się oczy obojga.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. A naszczepił był Pan Bóg Raj rozkoszy od początku:
* W którym postanowił człowieka, którego utworzył.
℣. I wywiódł Pan Bóg z ziemie wszelkie drzewo piękne ku widzeniu i ku jedzeniu smaczne: drzewo téż żywota w pośród Raju.
℟. W którym postanowił człowieka, którego utworzył.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 2
Gen 3:7-13
7 Cumque cognovíssent se esse nudos, consuérunt fólia ficus, et fecérunt sibi perizómata.
8 Et cum audíssent vocem Dómini Dei deambulántis in paradíso ad auram post merídiem, abscóndit se Adam et uxor ejus a fácie Dómini Dei in médio ligni paradísi.
9 Vocavítque Dóminus Deus Adam, et dixit ei: Ubi es?
10 Qui ait: Vocem tuam audívi in paradíso, et tímui, eo quod nudus essem, et abscóndi me.
11 Cui dixit: Quis enim indicávit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo præcéperam tibi ne coméderes, comedísti?
12 Dixítque Adam: Múlier, quam dedísti mihi sóciam, dedit mihi de ligno, et comédi.
13 Et dixit Dóminus Deus ad mulíerem: Quare hoc fecísti? Quæ respóndit: Serpens decépit me, et comédi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est sciens bonum et malum:
* Vidéte, ne forte sumat de ligno vitæ, et vivat in ætérnum.
℣. Fecit quoque Dóminus Deus Adæ túnicam pellíceam, et índuit eum, et dixit.
℟. Vidéte, ne forte sumat de ligno vitæ, et vivat in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 2
Rdz 3:7-13
7 A gdy poznali, że byli nagimi, pozszywali liście figowe, i poczynili sobie zasłony.
8 A gdy usłyszeli głos Pana Boga przechodzącego się po raju na wiatrku z południa, skrył się Adam i żona jego od oblicza Pana Boga między drzewa rajskie.
9 I zawołał Pan Bóg Adama, i rzekł mu: Gdzieżeś?
10 Który odpowiedział: Usłyszałem twój głos w raju, i zlękłem się, przeto, żem jest nagi, i skryłem się.
11 Któremu rzekł: A któż ci pokazał, żeś jest nagim, jedno żeś jadł z drzewa, z któregom ci rozkazał abyś nie jadł?
12 I rzekł Adam: Niewiasta, którąś mi dał za towarzyszkę, dała mi z drzewa, i jadłem.
13 I rzekł Pan Bóg do niewiasty: Czemuś to uczyniła? Która odpowiedziała: Wąż mię zwiódł, i jadłam.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Behold, Adam is become as One of Us, to know good and evil.
* See lest he take of the tree of life and live for ever.
℣. Unto Adam also did the Lord God make a coat of skins, and clothed him, and said:
℟. See lest he take of the tree of life and live for ever.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
Gen 3:14-20
14 Et ait Dóminus Deus ad serpéntem: Quia fecísti hoc, maledíctus es inter ómnia animántia, et béstias terræ: super pectus tuum gradiéris, et terram cómedes cunctis diébus vitæ tuæ.
15 Inimicítias ponam inter te et mulíerem, et semen tuum et semen illíus: ipsa cónteret caput tuum, et tu insidiáberis calcáneo ejus.
16 Mulíeri quoque dixit: Multiplicábo ærúmnas tuas, et concéptus tuos: in dolóre páries fílios, et sub viri potestáte eris, et ipse dominábitur tui.
17 Adæ vero dixit: Quia audísti vocem uxóris tuæ, et comedísti de ligno, ex quo præcéperam tibi ne coméderes, maledícta terra in ópere tuo: in labóribus cómedes ex ea cunctis diébus vitæ tuæ.
18 Spinas et tríbulos germinábit tibi, et cómedes herbam terræ.
19 In sudóre vultus tui vescéris pane, donec revertáris in terram de qua sumptus es: quia pulvis es et in púlverem revertéris.
20 Et vocávit Adam nomen uxóris suæ, Heva: eo quod mater esset cunctórum vivéntium.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ubi est Abel frater tuus? dixit Dóminus ad Cain. Néscio, Dómine, numquid custos fratris mei sum ego? Et dixit ad eum: Quid fecísti?
* Ecce vox sánguinis fratris tui Abel clamat ad me de terra.
℣. Maledíctus eris super terram, quæ apéruit os suum, et suscépit sánguinem fratris tui de manu tua.
℟. Ecce vox sánguinis fratris tui Abel clamat ad me de terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ecce vox sánguinis fratris tui Abel clamat ad me de terra.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
Rdz 3:14-20
14 I rzekł Pan Bóg do węża: Iżeś to uczynił, przeklętyś jest między wszystkiemi zwierzęty i bestyami ziemskiemi: na piersiach twoich czołgać się będziesz, a ziemię jeść będziesz po wszystkie dni żywota twego.
15 Położę nieprzyjaźń między tobą, a między niewiastą: i między nasieniem twem, a nasieniem jéj: ona zetrze głowę twoję, a ty czyhać będziesz na piętę jéj.
16 Do niewiasty téż rzekł: Rozmnożę nędze twoje, i poczęcia twoje: z boleścią rodzić będziesz dziatki i pod mocą będziesz mężową, a on będzie panował nad tobą.
17 Adamowi zaś rzekł: Iżeś usłuchał głosu żony twojéj, i jadłeś z drzewa, z któregom ci był kazał, abyś nie jadł: przeklęta będzie ziemia w dziele twoim: w pracach jeść z niéj będziesz po wszystkie dni żywota twego.
18 Ciernie i osty rodzić ci będzie, a ziele będziesz jadł ziemie.
19 W pocie oblicza twego będziesz pożywał chleba, aż się wrócisz do ziemie, z któréjeś wzięty; boś jest proch, i w proch się obrócisz.
20 I nazwał Adam imię żony swéj Hewa, iż ona była matką wszech żywiących.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Gdzie jest brat twój, Abel? zapytał Pan Kaina. Nie wiem, Panie. Czyż jestem stróżem brata mego? A Bóg rzekł do niego: Cóżeś uczynił?
* Krew brata twego głośno ku mnie z ziemi.
℣. Bądź przeklęty na ziemi, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego przelaną przez ciebie.
℟. Krew brata twego głośno ku mnie z ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Krew brata twego głośno ku mnie z ziemi.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Preces pópuli tui, quǽsumus, Dómine, cleménter exáudi: ut, qui juste pro peccátis nostris afflígimur, pro tui nóminis glória misericórditer liberémur.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Panie, wysłuchaj łaskawie prośby ludu Twego i nas, którzy słusznie za grzechy swoje cierpimy, wybaw miłościwie dla chwały Imienia Twego.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|